MASA KULTURY 99 – CZY INTROWERTYCY LUBIĄ CHODZIĆ?

Trochę spóźniony komentarz, ale co tam. Chodzenie jest super. W dużych miastach rower jest jednak praktyczniejszy bo można się dostać wszędzie w rozsądnym czasie, ma się poczucie niesamowitej wolności, szczególnie w stosunku do znajomych samochodziarzy którzy ciągle trzęsą dupa o parkingi, korki i inne pierdoły. Samochód dla mnie się tylko sprawdza przy wyjazdach wakacyjnych – można obskoczyć kilka miejscowości/miejsc „na prowincji” w jeden dzień.

WoW! Dwie masy w ciągu 10 dni to dopiero jazda ;).
Lan party jest mnóstwo dużo lepsze od zwykłej sieciówki bo usłyszeć na żywo: kur…a!!! to zupełnie inne przeżycie niż w słuchawkach a po rozgrywkach można się wspólnie napić piwa i wyluzować. Dzisiaj tak jak Szymon mówił ciężko jest zorganizować coś takiego jak w dawnych dobrych akademickich czasach, okablowane całe piętra i takie rozgrywki organizowały się same…
Michał i transport publiczny ciekawe zjawisko ;). Mam rozumieć, że tworzy się grupa na fejsie: Jeśli bozia by chciała by ludzie jeździli to dała by im koła! I fakt, założenie jest takie, że jak biegasz to ok, jak chodzisz to jesteś dziwny bo powinieneś jechać. Nic bardziej mylnego.
Reasumując autobus czy inny wspólny środek transportu to zupełnie inny świat rządzący się swoimi prawami.
100. Szatański plan.

Szymon, śledziłem Twoje relacje z lan party na obywatelskim blogu i przez to pierwsza połowa odcinka trochę mi się dłużyła niestety.

Nie zaliczam się do osób, które lubią grać tak bardzo, że by taszczyły swój komputer gdziekolwiek i takich osób też nie znam, więc moje doświadczenie z LAN party ogranicza się tylko do lat w akademiku, gdzie cały budynek był w lanie :) Graliśmy kameralnie, bo tylko w współlokatorskim gronie w 3 osoby.

SWAT 4 się nadaje ekstra – naprawdę można się wczuć w rozgrywkę. Planowanie taktyki, wybór broni, w końcu realizacja planu, gdzie bez „pleców” (czy z botami) byłoby po prostu ciężko i raczej niezbyt satysfakcjonująca była by to rozgrywka.

Teraz już gramy tylko kanapowo przy podzielonym ekranie w rocket league (aż dziwne, że nie próbowaliście), a ostatnio nie możemy przestać grać w Towerfall (to już nie dzieli ekranu). Obie gry to definicje „easy to learn, hard to master”.

Michał, ja szczęśliwie przestałem się przejmować niezręcznościami związanych z introwertyzmem, kiedy wyjechałem do dużego miasta, gdy zauważyłem, że introwertyków jest całkiem sporo. Teraz, kiedy wmanewruję się w jakąś niezręczną sytuację to raczej jestem rozbawiony, jak „klasyczne” i typowe są to sytuacje.

MK, pomysł na uczczenie 100 odcinka bardzo fajny. Mam nadzieje, że fanbaza się uaktywni. Jaki deadline? Mam już jeden pomysł, ale chcę sprawdzić, czy nie mam czegoś głębiej w wspomnieniach ;p No i ogarnięcie mikrofonu itd. Nie każdy jest PROdcasterem (hehe).

Jak wspominacie o porno to zabrakło wizualizacji :(