MASA KULTURY 100 – SETKA

Odcinek jak Conan Barbarzyńca potężny a jednocześnie niewiarygodnie szybki. Umilił mi pracę w drukarni nisko- kulturalnych czasopism niemieckiego wydawcy. Mały plusik drukowany CD- action.
Wracając do tematu. Zastanawiając się nad motywem odcinka, jako masowy pochłaniacz szerokich dóbr kultury. Znalazłem jeden wspólny mianownik dla znaczącej dla mnie większości.
Gatunek- horror i pokrewne.
I tak filmy:
Przede wszystkim seria „Koszmar z Ulicy Wiązów”. Tematyka koszmarów sennych i próba ich interpretacji jest bliska każdemu i przez to straszniejsza.
Wielkie wrażenie zrobiła na mnie ekranizacja książki Kinga- TO. Choć tematyka fobii i klauna jest trochę zabawna.
Tu ostatnio słyszałem taki dowcip: Dziecko do klauna z pytaniem czemu ciągle naciska swój wielki czerwony nos. Na to klaun ze nie ma serca i tak pompuje krew .A to wszystko aby odpowiednio zająć sie malcem.
Z gier to oczywiście Silent Hill. Motyw w którym groza początkowej eksploracji miasta przechodzi w przerażenie z obcowaniem odmiennej jego wersji. Po czym powrót do „zwykłej” wersji miasta równa się z autentyczną ulgą.
Potężne wrażenie zrobiła na mnie pierwsza połowa gry fahrenheit. Oraz gry Walking Dead od Telltale games. Oraz Alan Wake
Książki które miały kluczowe znaczenie to:
Nekroskop Bryana Lumleya. Niestety przerobiłem tylko 3 tomy.
Ale jako młody chłopak dowiedziałem się , że nie tylko narnia dzieci z bulebryn itd :)
Po kilku latach przestoju ocknełą mnie książa Dracula Brama Stokera. Drugim ciosem był Smentarz dla zwierzaków. Kinga. I maszyna ruszyła.
Masa przeczytanych ksiązek Kinga, Mastertona, Koontza i innych.
Seriale to oczywiscie: Z archiwum X, Strefa Mroku i Eerie Indiana.
Do odłamu który również dostarczył mi wielu atrakcji była twórczość
Tima Bartona. Perełki takie jak: Sok z żuka, Batman, Edward Nożycoręki, Powrót Batmana, Jeździec bez głowy, Gnijąca panna młoda.
Oraz animacja w konwencji „Koralina”
A w podobnej konwencji gry: Z psx Medievil, czy Amercian Mcgees Alice na Xbox 360.
Na koniec z innych rejonów ale nie mogłem się powstrzymać.
W trakcie poruszania tematu gier planszowych pomyślałem o tym, że muszę napisać o grach Magia i Miecz oraz Magiczny Miecz. Gry które były kultowowymi u mnie w okolicy. Po czym wymienienie w/w gier to było to.
Aha na koniec nadal mam, myśle ze na chodzie podróbkę amigi 2600 tylko ze bez joysticka. Który zawiódł podczas próby skrętu w lewo w czasie gry w river ride. Po głosnym okrzyku W LEWO K…. W LEWO Złamał się na pół. I wylądował za szafą.
A jeszcze polskie gry na zakupionym później atari xe 65 Misja i Fred to był szał. No i na tyle.
Do usłyszenia za tydzień w nowym nie numerowamym odcinku.

Chciałem napisać że żadne dzieło popkultury nie wpłynęło na moje życie. Niektóre zachwyciły, inne dostarczyły zabawy, ale żadne nie wpłynęło na wybór drogi życiowej, na poglądy polityczne, przekonania religijne czy co tam jeszcze. Po zastanowieniu i przesłuchaniu „setki” doszedłem jednak do wniosku że podobnie do jednego z „setkowiczów” moje życie zmieniły… Podcasty. Od kilku lat nie wyobrażam sobie podróżowania na dystansy dalsze (kraj, kontynent…) i bliższe (po mieście) bez jakiegoś podcastu w uchu. Odkąd słucham podcastów prawie przestałem słuchać muzyki, nie mam na nią już czasu. Podcasty mnie bawią lepiej niż współczesne głupkowate komedie, edukują lepiej niż popularnonaukowe magazyny do których nie mam cierpliwości, a także inspirują na ścieżkach poszukiwania ciekawych treści kultury pop i nie pop. Tak jak Internet w dużym stopniu zabił dla mnie telewizję i prasę drukowaną (artykuły z prasy czytam w Internecie), tak podcasty zabiły dla mnie radio (niektóre audycje radiowe słucham jako podcasty).

Po dłuższym zastanowieniu przypomniałem sobie jednak serial Six Feet Under. Uważałem się za osobę tolerancyjną, nigdy w dojrzałym życiu nie miałem problemu z seksualnością innych osób, ale np. będąc za granicą i widząc w niektórych miejscach dużo par gejowskich zawsze czułem się nieswojo. Nigdy nie dałem temu wyrazu bo nie chciałbym nikomu sprawić przykrości, ale gdzieś to we mnie tkwiło. Po obejrzeniu tego serialu moja akceptacja dla związków „nieheteronormatywnych” zdecydowanie wzrosła, wydaje mi się że stałem się trochę lepszym człowiekiem. Jak to nie jest wpływ, to nie wiem co nim jest :)

Chciałem przybić piątkę użytkownikom podrabianego Atari 2600 – mojej jedynej konsoli w życiu (miałem tam m.in. ET – jak się w to gra dowiedziałem się ponad 20 lat później). Potem był już tylko IBM. Mafia zrobiła na mnie większe wrażenie niż wszystkie ojce chrzestne razem wzięte (a tu książka lepsza!). Etap wyścigu można było łatwo przejść, zjechać z trasy w odpowiednim miejscu i zresetować samochód – byliśmy pół okrążenia do przodu bo odnawiało nas po innej stronie.

Przybijam też piątkę starym Usenetowcom – moje listy z okolic 1995 roku jeszcze tkwią na wielu serwerach na całym świecie, trochę się boje zaglądać. Wszystko pod imieniem i nazwiskiem – dosyć oryginalnym, pewnie jestem jedyną taką osoba w Polsce. Na szczęście z tego co pamiętam starałem się być kulturalny i merytoryczny, nie trolowałem, netykieta i inne takie.

Serią książek która mi towarzyszyła w liceum był Wiedźmin. Co roku nowa, ale szczerze mówiąc gdzieś tak w połowie już nie pamiętałem początku więc cały czas byłem trochę jak pijane dziecko we mgle. Więcej się domyślałem niż wiedziałem/pamiętałem. Oczywiście to był wtedy pełen zachwyt. Wróciłem do sagi chyba rok temu i doszedłem do wniosku że Sapkowski zrobił sobie żart z czytelników, trudno mi to czytać na poważnie. To taka postmodernistyczna zabawa z czytelnikiem, zbiór cytatów z kultury, sama historyjka nie jest dla mnie już wciągająca, atmosfera też wyparowała. W dużym stopniu to przypomina zapis sesji RPG. To co się niezmiennie broni to język, choć nie w całości.

Też widziałem najpierw drugiego Aliena. Podobnie Terminatora, od razu w kinie. Niezapomniane przeżycia. Szkoda mi dzisiejszych dzieciaków że po latach będą wspominać jakieś bzdury o kolesiach w rajtuzach.

Super podcast! Miałem ciarki pod koniec jak słyszałem, że nie będzie więcej MK …na szczęście szybko sprostowaliście ;p. Widzę, że jednak może być problem z przyszłym pokoleniem graczy. No niestety spotkało mnie to samo co Michała. Kupiłem jakiś czas temu bratankowi prezent na urodziny grę Rayman Legends, bo podobno lubi gry. Jak się potem okazało woli oglądać gry :O. Byłem wstrząśnięty i w dodatku okazało się, że jego młodszy brat ogląda jak inni grają w Minecrafta :O. Teraz się nie dziwię czemu gracz z YT, niejaki Pewdiepie zarabia miliony na tym co lubi. Czy to smutny koniec gier? mam nadzieje, że to tylko etap przejściowy tych chłopców.
Michale i Szymonie chciałbym jeszcze dodać, że wszystkie filmy, gry które wymieniliście są świetne i podobnie jak Wy przechodziłem przez te same etapy świata popkultury w moim życiu. No może poza grami na playstation. Red Dead Redemption to gra, która mnie niestety ominęła bo jestem pecetowcem. Kocham westerny (dzięki Leone i Eastwood’owi) i liczę, że RDR2 wyjdzie na wszystkie platformy. Natomiast Wiedźmin 3 to gra w którą na pewno zagram. Podsumowując, najlepsza gra dla mnie to Half-Life 2 i co jakiś czas do niej wracam. Mój ulubiony etap tej gry to horror w Ravenholm.
PS. Finał Flasha z MK nie jest mi pisany. Po pierwsze nie oglądam Barrego (I failed :( ). Czytałem komiks Flash – Cała Naprzód, ale to za mało by to ogarnąć i móc oglądać finał. Ok, głównym powodem rezygnacji z tego święta są inne plany na ten dzień. Wszystkiego najlepszego z okazji 100 oficjalnego odcinka. Niech Masa będzie z Wami! :)