MASA SPISKÓW!

Jest ogromna i podstawowa różnica w śmianiu się z teorii, w których coś może być i nie są zbite naukowo, a wyśmiewanie teorii (i ludzi, owszem), którzy wierzą, że Księżyc jest holograficzny, Ziemia jest wydmuszką, a tak w ogóle, to istnieje od 10 000 lat i rządzi nią ukryta rasa Jaszczuro ludzi.

Zauważ, że w podkaście śmiejemy się właśnie z TYCH najbardziej odjechanych teorii. O innych wspominamy tylko, że są.

Jeśli ktoś broni argumentami zdroworozsądkowymi lub uczuciowymi („na wiarę”) teorii, która nie wytrzymuje starcia z namacalnymi, mierzalnymi, sprawdzonymi i potwierdzonymi dowodami naukowymi, to istnieje ogromne prawdopodobieństwo, że ten ktoś jest w błędzie, a nauka ma rację, oraz bardzo mała szansa, że jest odwrotnie.

Oczywiście, można znaleźć pewnie przykłady na taką odwrotność. Ale w większości przypadków kompletnie zwariowana teoria wywracająca świat do góry nogami bez konkretnych dowodów jest tylko zwariowaną teorią.

Wspomniane przez Ciebie lądowanie na Księżycu jest idealnym przykładem. Ludzie, którzy nie wierzą, że tam byliśmy opierają się na poszlakach, wierze, domysłach. Każdy z ich zarzutów można zbić naukowo (włącznie z pasem Van Allena, o którym piszesz), ale zawsze przecież gdy znany naukowiec, niezależna redakcja czy nawet cholerni Pogromcy Mitów (https://youtu.be/z_bfGouW8bI) udowodnią coś niewygodnego, to można przecież powiedzieć, że to spisek no i koniec dyskusji.

Idąc dalej tą ścieżką, jak ktoś prywatnie zrobiłby fotki lądowników czy śladów na Księżycu i pokazał je jako dowód, to ktoś inny może powiedzieć, że spoko, ale Księżyc jest holograficzny i co teraz?

Życie jest ciekawe, ale nie aż tak ekscytujące jak byśmy chcieli. Stąd próba dorabiania niestworzonych historyjek, do czegoś, co zapewne jest po prostu tym, czym jest. Owszem, niektóre teorie spiskowe mogą być prawdziwe. Kto wie. Ale większość na pewno nie jest.

„bo nie mnie – ani wam – to oceniać”

Właśnie Tobie!
Właśnie nam!

Niedorzeczne, sprzeczne z wszelką wiedzą naukową i empirycznymi dowodami teorie NALEŻY oceniać i NALEŻY krytykować. Bo inaczej zaczniemy systematycznie, powoli, ale nieodwracalnie cofać w stronę średniowiecza, w którym o dominującej doktrynie postrzegania świata dominowała władza i siła przebicia, a nie obiektywne dowody.

Każdy może wierzyć w co chce. Jeden w płaską ziemię, inny w holograficzny Księżyc, kolejny w tego czy innego Boga. Do WIARY nic nie mam. Jeśli ktoś jej potrzebuje – proszę. Ale jak ktoś próbuje z wiary zrobić naukę i na podstawie własnego przekonania i zbioru subiektywnych opinii opartych na mglistych argumentach wypracować nowy pseudonaukowy pogląd na świat nie mający nic wspólnego z tysiącami lat odkryć naukowych i setkami dowodów naukowych, to TAK mamy prawo, a nawet obowiązek go krytykować.

Żyjemy w czasach, w których utarło się, że skoro wszyscy mogą mówić, to wszyscy powinni być wysłuchani. Wcale nie! Nie każdy głos jest wart tyle samo. I jak ktoś mi pieprzy głupoty o tym, że dzieci nie powinno się szczepić, że zaciskanie kciuków za WOŚP to zło, bo to rytuał magiczny albo że Ziemia jest płaska, to będę taką osobę ignorował, krytykował lub się z niej nabijał.

Moje prawo, a nawet mój obowiązek chociażby z podstawowego szacunku dla milionów lat ewolucji i tysięcy lat rozwoju ludzkiego umysłu i nauki.

Z mojej strony EOT. Możesz mnie skrytykować jeśli chcesz. To też Twoje prawo.

O i pojawił się Kopernik. To dobry przykład. Bo Kopernik był naukowcem. Człowiekiem który przyjął odpowiednią metodykę badawczą, instrumenty itd. żeby na ich podstawie postawić teorię obalającą aktualną wizję świata.

Teorię na tyle celną że przez kolejne lata, mimo prób jej podważenia, ta okazywała się na tyle celna, że wszystkie inne wymysły o ziemi w centrum wszechświata i tym podobnych rozbijały się na materiałach dowodowych.

Od tego czasu już po wielokroć udowodniono, że ziemia jest okrągła.

A ludzie mogą sobie wierzyć w co chcą. Problem gdy mylą swoją wiarę z nauką. Wiara i nauka nigdy więcej nie powinny mieć tych samych praw. Domeną wiary jest to czego jeszcze naukowo nie mogliśmy zbadać i poznać. Domeną nauki jest to co możemy zmierzyć i zbadać.

Tylko tą drogą możemy kontynuować postęp technologiczny. Wszelkie inne pomysły zakładają jego kres i przerwanie. Istnienie jakiś sił, których człowiek nie może poznać, bo są ponad nim (magia, bogowie, Bóg).

Dlatego takie teorie są szkodliwe. Dlatego często zasługują co najwyżej na szczery śmiech. Ale może też i radę – poczytaj, doucz się. Zrozum najpierw wcześniejsze lata nauki nim zaczniesz promować swoje pomysły. To nazywa się mądrość i właśnie to wyróżnia nas od reszty zwierząt że potrafimy ją przenosić i rozwijać przez pokolenia.

To nigdy nie powinna być kwestia wiary, ale właśnie nauki.

To tylko dodam do tego co Szymon napisał -> Nasza wiedza na świecie opiera się na różnych mierzalnych faktach. Wraz z rozwojem technologii możemy zrozumieć coraz lepiej jak działa świat i my sami. I usuwamy kolejne ciemne zakątki wszechświata, których wcześniej nie byliśmy w stanie zrozumieć. Oczywiście ten proces będzie trwał zawsze, bo wszystkich ciemnych plam nie odkryjemy nigdy.

Zauważ proszę, że czym innym są korporacje twierdzące, że ich lek jest nieszkodliwy (przeinaczając wyniki testów), czy np. nie opisane jeszcze gatunki zwierząt (a takie ciągle istnieją), nieznane choroby itd. a podważanie wiedzy naukowej budowanej od pokoleń jakimiś mglistymi „teoriami wszystkiego” opartymi na polskim przekładzie pisma świętego.

To już jest szaleństwo.

W tym kontekście cieszę się, że (niemal cała) zachodnia część świata uprawia te „mistrzostwo nietolerancji” i nie dopuszcza kreacjonizmu, niebo centryzmu, płaskiej ziemi i innych podobnych „teorii” do szkół. Tacy nietolerancyjni jesteśmy, że zakładamy iż grawitacja istnieje i tego póki co uczymy nasze dzieci.

Jakby tolerancja dla takich głupot miała istnieć, wówczas nie byłoby miejsca dla postępu i rozwoju. Nie przez przypadek dynamiczny czas rozwoju tak rozumianej „nietolerancji” nazywamy dzisiaj Oświeceniem :)