MASA KULTURY 58 – GRZYBY I OSCARY

Witam, dobra robota Panowie słucham od samego początku istnienia podcastu no i takie tam standardowe paplanie. Nie udzielałem sie zbytnio w komentarzach (a w zasadzie to nigdy nie zostałem do tego sprowokowany, mimo wielu bardzo dobrych odcinków wydawało mi sie ze nic nie wniosę do tematu a komentarz mój ograniczył by sie wyłącznie do jak najbardziej zasłużonej pochwały) tym razem jednak robię wyjątek. Chciał bym podzielić sie z wami moja historia a w zasadzie pewnymi faktami z mojego życia gdzie drogi me skrzyżowały sie z komiksem. Chce nadmienić ze wszystko co przeczytacie to prawda I niech mnie młot thora jeśli tak nie jest.
Na początek oczywiście przyznam sie ze komiksy pomogły mi
opanować sztukę czytania, pff nic ciekawego powiecie zgoda. Ciekawostkę może stanowić fakt ze pierwszy w życiu komiks otrzymałem od ojca, który właśnie wyszedł z wiezienia na przepustkę I zabrał cos z więziennej biblioteki dla swojej pociechy. Batman rok był zdaje sie 93 a sam komiks datowany byl zdaje sie na 91-92 choć mogę sie mylić. Ojciec oczywiście nie uczynił tego w pełni świadomie po prostu komiks cos kolorowego pewnie dla dzieci… ta sama retoryka posłużył sie gdy w jego lapki trafi secret service ktory później trafił i w moje ręce. Wiec miłość do komiksów zaszczepił we mnie ojciec. Jestem mu szalenie wdzięczny gdyż miałem co ze sobą począć gdy wylądowałem w szpitalu. Dosłownie kilka dni po rozpoczęciu wakacji przytrafiło mi sie zapalenie wyrostka. Podczas pobytu w szpitalu miałem mnóstwo czasu na czytanie wiec
moja kolekcja komiksów urosła do niebotycznych rozmiarów. Głownie dzięki chirurgowi ktory przeprowadzał zabieg i podczas wydawało by sie zwykłej operacji uszkodził mi nerw strzałkowy prawej nogi. 5 tygodni w szpitalu i 2 lata rehabilitacji dzięki komiksom minęło bardzo szybko.
Ciekawa sprawa jak zdobywało sie komiksy kupując lub wymieniając sie ze znajomymi. W pierwszym przypadku szybko zastąpiłem kioski nowym źródłem. Mianowicie na ”rynku” niedaleko pana wykrzykującego spiryt kompakty siedział sobie starszy mężczyzna z ciemnymi plastikowymi torbami. Zawartość tych wielgachnych toreb stanowiły zwroty z kiosków niesprzedanych czasopism w tym komiksów. Nie mam pojęcia jakim cudem ten człowiek zdobywał towar ale pozwolę sobie zacytować ów gościa ” w naszym fachu nie ma strachu” . Nie zadawałem pytań, gdy w kiosku cena za komiks wynosiła zdaje sie 2 zl to ja miałem wszystko za 50 gr od sztuki, ciężko bywało z chronologia i dostępnością ale łykało sie wszystko Punisher, Lobo czy Kaczor Donald you name it. Facet był tez dobrym źródłem tzw: trzepancow pokroju Wamp itp oraz pisemek z grami czasem nawet z cd-rom-em ( cena wzrastała do 1zl) ale to temat na inna historie.
Jeśli chodzi o wymianę to przypominają mi sie dwie historie, przykre niestety. Pierwsza nie tak dramatyczna związana była z 50 nr Spidermana z wielgachnym hologramem na okładce. Cena wydania specjalnego wynosiła 5 zl, niestety zostałem wymanewrowany na wymianę. W zamian na jedyny wyjątkowy nr 50 otrzymałem 3 zajechane egzemplarze GI Joe, płakałem chyba przez tydzień. Inna historia związana z wymiana, o wiele bardziej tragiczna. Ze znajomym wybrałem sie do kolesia który byl komiksowym guru osiedla. Nie mogłem uwierzyć jak ogromna kolekcje komiksów posiada jegomość, 3 wierze umieszczone na podłodze każda o głowę wyższa niż ja sam. Pożyczyłem sobie podczas nie uwagi gospodarza jeden egzemplarz…. wiem wiem karygodne. Chciałem oddać niestety nie miałem juz okazji, gość tydzień później powiesił sie na strychu swojego domu. Oczywiście nie miało to nic wspólnego ze zniknięciem jego zeszytu z kolekcji ale w mojej głowie dokonało sie spustoszenie, wyrzuty sumienia przypuszczenia wyobraźnia ukarała mnie srogo… Chyba tyle dzieki jeszcze raz za panowie z dobra robotę 3majcie sie

Remixy Breaking Bad są mocarne :)