MASA KULTURY 48 – 30 TON LISTA PRZEBOJÓW

Ja np przy soundtracku do Torchlight’a II pisałem wypracowanie na historię. Ogólnie soundtracki gier są bardzo spoko do słuchania podczas pisania czegokolwiek :D

http://0.media.collegehumor.cvcdn.com/79/21/4bd80f55aa7dc2013cd1ef8e2358772c-tom-cruises-perfectly-centered-front-tooth-is-kinda-weird.jpg

Gratuluję wyboru świetnego utworu do tańca na weselu (Nat King Cole). Szczególnie, że jest to (wg mojego instruktora, który uczył nas 3 miesiące) trudny do tańczenia kawałek. My też tańczyliśmy przy tym utworze, tylko w wykonaniu przczółki Ma… wróć, Zbigniewa Wodeckiego. Nazywa się to chyba Oczarowanie albo Zaczarowanie, i przynajmniej ma słowa zrozumiałe dla gawiedzi ;)
Tak poza tym, to dzięki za fajny odcinek!

Jak miło się wspomina jak to czatowało się całe wieczory przy radio aby ponagrywać sobie piosenki na kasety. Później odsłuchiwanie nagrań z kawałkami reklam/zapowiedziami prezenterów pomiędzy utworami bo nie udało się perfekcyjnie trafić z czasem. Ile trzeba było się naczekać aby nagrać składankę ulubionych piosenek. Piątki z listą przebojów trójki, w niedzielę 30ton… piękne czasy. Trzeba przyznać miało to swój urok, nie to co youtube, itunes i co tam jeszcze.

Co do ważnych chwil przy muzyce to u mnie cienko, nie pamiętam nic konkretnego. Za dzieciaka Innuendo Queen’ów robiło na mnie największe wrażenie. Mieliśmy w domu ponagrywane na VHS przez tatę różne koncerty, teledyski i co tam jeszcze związane z muzyką w tym między innymi wyżej wymienioną piosenkę. Był to jeden z moich ulubionych utworów i teledysków te plastelinowe ludki, kolory, rysunki… No cudo. Ale kiedy pewnego dnia ojciec powiedział mi, że zrobiono taki teledysk bo Freddie był już poważnie chory i później niedługo umarł to za każdym razem aż po dorosłość słuchałem tego kawałka praktycznie ze łzami w oczach. Do tej pory mi sentyment pozostał.

W ogóle przez całe dzieciństwo to z siostrą zostaliśmy zindoktrynowani przez tatę, bo jako prawdziwy fanatyk za punkt honoru postawił sobie, że jego potomstwo musi słuchać jedynej i słusznej muzyki, czytaj tej, którą on lubił ;] Więc takie jaskółki, Cześki, Dżemy itp. itd. to mieliśmy od kołyski aplikowane w masowych ilościach. Pamiętam na rodzinnych imprezach, czy jak odwiedzali nas znajomi rodziców jak zaczynało się robić grubiej to oczywiście w ruch szły kasety i płyty. Zanim oczywiście zaczęli śpiewać było sporo gadania a jako małe dzieciaki nie byliśmy tym zbytnio zainteresowani więc latało się byleby tylko nie siedzieć przy stole. I za każdym razem gdy przechodziło się obok, ojciec specjalnie zaczepiał i się pytał – a kto to śpiewa? -Pink Flojd… -A to? -Juraja Hip… A co to za piosenka? (ja dzieciak z kilka lat) -No przecie wiadomo, że Schody do Nieba… Ale dumny był… Swoją drogą swoim dzieciakom pewno zgotuję to samo ;]

A jeśli idzie o śpiewanie w stanie wskazującym, jak wiadomo, że nie ma już powrotu, koniec jest bliski i nieunikniony jest tylko jedna i jedyna piosenka ostateczna (śpiewana przez męską część towarzystwa). „O mój rozmarynie”. Po tej piosence nic nie jest już istotne, wszystko co ważne zostało powiedziane, świat może płonąć, zatrzymać się w miejscu to bez znaczenia.

No a teraz trochę się pogrążę ;> Sylwester dwa tysiące któregoś roku. Jakoś na imprezach, gdy bardzo się już sponiewieram nachodzi mnie chęć na wszelkie możliwe eskapady. I w rzeczoną noc tradycji musiało się stać zadość, też mnie nosiło. Pominę już jak ledwo utrzymując się na nogach, zadowolony poszedłem do jedynego otwartego w okolicy całodobowego aby uzupełnić zapasy (30 osobowa kolejka za mną nie była zadowolona po pewnym czasie), i jak później do tego sklepu wróciłem z butelkami szampana do poznanej przy ostatniej wizycie kasjerki (jej współpracownice utrzymywały, że poszła wcześniej do domu… trudno jej strata ;] ). W każdym razie wylądowałem z kilkoma osobami na rynku przed ratuszem, gdzie były jakieś koncerty, ludków sporo, ale dość kulturalnie. W końcu odliczanie, fajerwerki i puścili piosenkę. Tu muszę zaznaczyć, że śpiewać nie umiem kompletnie i dla dobra ogółu robić tego nie powinienem, ale do rzeczy. Nie wiem jak tego dokonałem ale na cały regulator, przez całą piosenkę darłem mordę najgłośniej w promieniu jakiś 30 metrów (a był tłum), ludzie trochę zdezorientowani dziwnie się na mnie patrzyli, a znajomi jakoś szybko się ulotnili na bezpieczną odległość co by nie być ze mną powiązanym. I teraz najważniejsze. Wiem, że była to piosenka Dody ale nie mam zielonego pojęcia co to był za utwór bo nigdy w życiu jej nie słuchałem. Nie znam ani jednej jej płyty, ani jednego tytułu utworu nie mówiąc już o tekście, ale wiem, że tej nocy którąś zaśpiewałem całą i to relatywnie głośno (nawet na koncertowe warunki) ;> Wstyd ale co tam, z ciekawości chciałbym zobaczyć z boku jak wtedy wyglądałem i co się ze mnie wydobywało ^^

Cholera, znów się rozpisałem ;>

A odcinek dobry tak trzymać.