ANT-MAN – MARVEL ZNOWU TO ZROBIŁ!
Lipiec 18th, 20156 komentarzy
Chcę być Człowiekiem Mrówką!
Tytuł oryginalny: Ant-Man (tytuł polski: Mrówko-Człek)
Gatunek: udany
Reżyserował: NIE Edgar Wright :( ale Peyton Reed też dał radę
Za występ pensję pobrali: mąż Phoebe Buffay, Michael Douglas w wersji oryginalnej i CGI, Kate z Losta, pijak z House of Cards, mrówki
W skrócie: Człowiek Mrówka ratuje świat, a ja jestem w szoku jak dobrze bawiłem się na tym filmie!
BEZSPOJLEROWE STRESZCZENIE SCENARIUSZA
Mąż Phoebe Buffay w rzeczywistości Marvela jest bardzo zdolnym, bardzo błyskotliwym i trochę głupim włamywaczem, który pewnego dnia kradnie strój Ant-Mana i ląduje w ściekach. Dosłownie.
Jego małe, ale silne ciałko musi poradzić sobie z wielkimi problemami, by uratować świat przed atakiem mikroskopijnych żołnierzy oraz utrzymać miłość córki.
Pomagają mu w tym oryginalna Mrówka z brodą i jej córka, która przypomina pewną znaną elfkę. Są też mrówki. Bardzo dużo mrówek.
WARTOŚĆ EDUKACYJNA FILMU, CZYLI CZEGO NAUCZYŁEM SIĘ NA ANT-MANIE?
- Dobry humor i odpowiednio wyważona ilość akcji jest w stanie uratować każdy film.
- Marvel to czarnoksiężnicy!
- Chałupy Avengersów broni tylko jeden bieda bohater.
- Tytan – co to jest za materiał! Nic nie jest w stanie go przeciąć. NIC!
- Woda – najlepszy przyjaciel złodzieja.
- Titanic zatonął dlatego, że góra lodowa była zimna, a nie twarda.
- Mrówki są fajne, chociaż/ponieważ potrafią mocno ugryźć.
- System alarmowy da się wyłączyć tylko na 20 minut. Nie wiem czemu.
- Powierzchnia gramofonu, to przerażające miejsce!
W FILMIE PODOBAŁO MI SIĘ
- Humor – dawno nie uśmiałem się tak bardzo na filmie superbohaterskim, a u Marvela tylko na Guardiansach. Tylko, że tam dowcipów było pod koniec już za dużo, a tu na końcu jest najsilniejsza bomba!
- Michael Douglas – jest już stary, ale nawet jeśli nie robi na ekranie nic poza mówieniem, to jest mistrzem!
- CGI – połowa tego filmu to animacja, ale nie przeszkadzało mi to, bo niektóre sceny wbijają w fotel! Zmiana perspektywy wymusiła stworzenie czegoś nowego. WRESZCIE!
- Akcja – było jej dokładnie tyle, ile potrzeba.
- 3D – w tym filmie ma sens.
- Trening bohatera – przyjemnie klasyczny.
W FILMIE NIE PODOBAŁO MI SIĘ
- Kilka razy niepotrzebnie dosłowna ekspozycja. Kochany Marvelu, my naprawdę nie jesteśmy aż tak głupi.
- Zwiastuny – tradycyjnie, pokazują za dużo przez co kilka razy nie ma miłej niespodzianki z widoku danej lokacji czy stylistyki. Znany z trailerów Thomas the Tank Engine robiłby lepszą robotę, gdybyśmy o nim nie wiedzieli. Ale tragedii w stylu Terminator Genisys nie ma.
- Filmowa logika wielkich korporacji – co za idioci!
NAJLEPSZE SCENY
- Dwie bardzo zabawne sceny zmontowane w stylu Edgara Wrighta.
- Pierwsze zmniejszenie – wanna i gramofon.
- Odjazd w stylu Interstellar.
WERDYKT
Ten film nie miał prawa się udać. Ant-Man nie interesuje prawie nikogo, nikt za nim nie szaleje i wszyscy uważają, że to głupi bohater. Na domiar złego z reżyserii zrezygnować genialny Edgar Wright, a zastąpił go przeciętny Peyton Reed. To nie mogło się udać.
Ale udało się!
Marvel po raz kolejny udowodnił, że jest firmą, która najlepiej sprawdza się w momencie gdy musi sięgnąć po coś niepewnego. Wtedy uruchamiają się największe pokłady kreatywności i zamiast przeciętnej „napierdzielanki” w stylu Ultrona dostajemy lekki, zabawny i niesamowicie dobrze poprawiający humor film akcji, po którym Ant-Man nie tylko wydaje się być cool, ale momentalnie może wejść z podniesioną głową w szeregi Avengersów.
Edgar Wright, reżyser Hot Fuzz, Świtu Żywych Trupów, To już jest koniec i (moim zdaniem) geniusz komedii, zrezygnował z reżyserii tego filmu, ale pozostawił po sobie scenariusz, wizję i luz, znany z jego produkcji. Peyton Reed, twórca np. Yes Mana, okiełznał jakoś materiał, zdolną obsadę i mistrzów od efektów specjalnych, klejąc wszystko w spójną całość.
To klasyczna opowieść „od zera do superbohatera”, w której jest walka o świat, miłość swego życia i obowiązkowy trening herosa. Coś, czego u Marvela nie było już dość długo. Ant-Man udowadnia po raz kolejny, że ten schemat stary jak komiksy zawsze się sprawdza.
Najlepsze określenie dla tego filmu to – satysfakcjonujący. Humor jest naprawdę udany. Efekty specjalne ciekawe i WRESZCIE pokazujące coś innego. Akcji jest dostatecznie dużo byśmy czuli się zaspokojeni, ale nie aż tyle, by znudziła. Bohaterowie są prości, ale nie sposób ich nie lubić. Są znakomite nawiązania do Avengersów, a dodatkowo twórcy rozumieją, że Ant-Man to dziwny bohater i mają dystans do samych siebie. Na początku film nabija się z Człowieka Mrówki tak dosłownie, że aż robi się go żal. Miniaturowy koleżka obijający szczęki wrogom wydaje się tak głupi, że siedząc w kinie nie wierzymy jak w ogóle do tego doszło? Jednak im dalej w mrowisko, tym ten bohater coraz bardziej ma sens. Aż do momentu, gdy armia mrówek z latarkami i bombami na odwłokach nie wydaje się nam wcale dziwna, tylko czadowa!
W jednym fragmencie film wchodzi nawet w tematykę totalnie „odjechaną”, której nie powstydziłby się nawet Interstellar.
Oczywiście nie brakuje tu głupot i niedoróbek. Najbardziej w tego typu opowieściach dobija mnie filmowa logika wielkich korporacji i czarnych charakterów. „Mamy w rękach technologię pozwalającą na zwiększanie i zmniejszanie wszystkiego co się nam podoba. Zamiast zarobić tryliardy dolarów na miniaturyzacji elektroniki, utylizacji śmieci itp. zamieńmy ją w broń i sprzedajmy złym panom!”. Winszuję zmysłu biznesowego.
Momentami jest tu również paskudna ekspozycja, w której bohaterowie mówią nam coś co widzę lub robią, jakbyśmy byli idiotami. Michael Douglas to też chodząca Wikipedia, która sypie faktami z rękawa (chociaż tę postać ratuje akurat kunszt aktorski Douglasa, który jest w stanie sprzedać wszystko).
Wszystko to jednak nie ma znacznie, ponieważ w czasie seansu jest ekscytująco, efekciarsko (w taki fajny, inny sposób) i przezabawnie. Jeśli na ostatniej scenie w filmie, w której najbardziej czuć serce Wrighta, nie będziecie się zwijali ze śmiechu, to obiecuję, że zjem całą cytrynę.
Marvel znowu to zrobił. Wziął nieciekawego, niepopularnego, przez wielu całkowicie zapomnianego bohatera i zmienił w Avengera. Tym razem przepisem na sukces był humor, prosty, ale sprawdzony schemat i bardzo satysfakcjonujące sceny akcji, które były na tyle inne niż to co obecnie widzimy zazwyczaj w blockbusterach, że z niecierpliwością wyczekiwałem każdej kolejnej.
Bawiłem się znakomicie i polecam Wam iść na Ant-Mana do kina.
Michał, myliliśmy się. To nie jest drugi Thor. Jest dużo lepiej!
About Szymon Adamus
Related Posts
-
MASA KULTURY – MIODOŻER Z DZIELNICY
Nie ma twardziela nad miodożera.
-
LITERATURA – ZAPRASZAM DO WROCŁAWIA
Lubicie czytać? Macie wolny weekend? Chcecie dać mi w pysk za wyniki któregoś z moich konkursów? ;) To wpadnijcie w sobotę do Wrocławia! Spotkamy się podczas akcji LiteraTura i pogadamy…
-
SERIALE W RAJTUZACH. JAK SUPERBOHATEROWIE SPRAWDZAJĄ SIĘ NA MAŁYM EKRANIE?
Filmów superbohaterskich będzie niedługo tyle, że dostaniemy od nich niestrawności. Teraz doszedł do nich jeszcze wysyp seriali. Czy warto zawracać sobie nimi głowę?
- igimat
- Szymon Moszny
- Vespera Verril
- tomashi81
- Michał Kowal
- POLIP
Przyjaciele Masy Kultury
